تا حالا شده که کسی در کوچه و خیابان، از شما آدرس بپرسد؟ چه سئوال مسخره‌ای؛ بارها و بارها. حتی خودمان نیز از دیگران آدرس‌ها می‌پرسیم و نکته عجیبی نیست. اما تا به حال به این فکر کرده‌اید که این فرصت‌های آدرس‌دهی، می‌تواند چه فرصت نابی برای تمرین بهبود هوش کلامی شود؟
موقع آدرس دادن دو تا نکته هست که باید رعایت کنیم؛ تا بتوانیم حسابی از این فرصت بهره ببریم. اولین نکته حفظ خونسردی است. غالب ما هول می‌کنیم و به همین دلیل آدرس‌های پرت و پلایی می‌دهیم. یا این‌که حتی آدرس غلط. در نهایت بعدها که فکر می‌کنیم، می‌بینیم اگر به خودمان هم این آدرس را می‌دادند، نمی‌توانستیم به مقصد برسیم.
راهکار چیست؟ برای تمرین هوش کلامی، سعی کنید کمی مکث کرده، سریع تمرکز کنید و بعد با استفاده از بهترین کلمات و نشانه‌ها و مسافت‌ها، بهترین آدرس را بدهید. اصلا گاهی با خودتان تمرین کنید که اگر قرار باشد فلان مقصد را آدرس بدهید، چطور بهترین استفاده را از نشانه‌ها و مسافت‌ها و رنگ‌ها و … می‌برید؟
پس در مرحله اول، باید بتوانید بر هول‌شدگی‌تان غلبه کنید. بعد با بهترین ترکیب‌ها و مفاهیم، آدرس بدهید: بهترین استفاده از ساختمان‌ها و نشانه‌هایی که در یاد می‌مانند و جهت‌ها و سمت چپ و راست و دقایقی که باید مسافت طی شود و … . مثلا:«بعد از یک دقیقه با ماشین رفتن، سمت راست ساختمانی بزرگ و قرمزرنگ می‌بینید، کوچه بعد از آن می‌پیچید و داخل کوچه، دست چپ‌تان، هرجایی که یک سبزی‌فروشی دیدید، می‌شود کوچه سوم و می‌پیچید داخل…»
